آیا تا کنون آب زلالی را که از بین سنگهای جویبار میان دشت می گذرد دیدهای؟اگر این آب زیبا و شفاف را زیارت کرده باشی وفضای دیدگانت را به یاد بیاوری،حتمآ زیبایی و طراوت وپاکی آن،ساعت ها برایت تداعی خواهد شد واین سئوال برایت پیش می آید که آیا کسانی هستند که منکر  پاکی این آب زلال شوند وچشم بر زیبایی وچشم نوازی آن ببندند؟وبا خود میاندیشی آنانکه چشم بر پاکی ها وزیبایی های حقیقی عالم می بندند.آیا در خلوت خویش نیز اینچنین اند؟

آنان که مظاهر پاک ومنزه عالم را منکر می شوند وگوش وسروش آسمانی حضرت حق می بندند وزیبای های دروغین را همچون تمثالی از حقیقت پاک عالم در مقابل چشمان خویش می گذارند،آنانکه آبرومندترین وپاکترین انسانها را به مباهله میخوانند ،آیا چشم وگوش را مرکز توجهات شیطان قرار داده اند و یا آنکه دل را آشیانه کبر و غرور کهنه خویش کرده اند؟

هر چه هست اینانکه رسول الله،ایشان  را اهل بیت خویش می خواند از بهترین خلقند و راه نجات مردمان.وهر آنکس که ایشان را واسطه تقرب خویش قرار داد،مقرب شد.

خدایا،خداوندا! از تو در خواست می کنم به حق گواراترین عطایت،حال آنکه،تمام مراتب عطایت گوارا است وبه حق فاضل ترین مراتب فضیلتت،ما را به واسطه اهل بیت رسوالله فضیلتمان ده ومکانمان را رفیع گردان که ما تو را به آبروی حبیب ات،محمد مصطفی وولیت علی مرتضی وخاندانش قسم می دهیم وامید آن داریم که ما را در مباهله با انکار کنندگان فضیلت اولیا ئت سر افراز فرمایی.